Waarom je niet met je voeding aan de slag gaat, terwijl je dat wel zou moeten doen

“Denk je dat mijn klachten ook kunnen verminderen als ik andere dingen zou eten?” Ze kijkt me vragend en enigszins hoopvol aan. We praten over de vermoeidheid waar ze al jaren last van heeft en waardoor ze ’s avonds uitgeblust op de bank ligt. Vroeger sprak ze nog wel eens doordeweeks af met een vriendin, om uit eten te gaan of naar de bios. Dat is er al jaren niet meer bij omdat ze zo moe is.

Op mijn vraag of ze nog andere klachten heeft, vertelt ze dat ze al sinds haar tienerjaren kampt met darmklachten. De huisarts heeft het prikkelbare darmen genoemd en dat klopt volgens haar ook wel. Haar darmen reageren heel wisselend op voeding, maar ook op stress heeft ze gemerkt. Dat maakt dat haar ontlasting alle kanten uitgaat. De ene keer zijn er buikkrampen en diarree, de andere keer is ze juist verstopt en kan ze moeilijk naar het toilet.

Eigenlijk wil ze er wel vanaf, van die klachten. Ze wil zich gewoon beter voelen. 

Ze volgt mij al een tijdje op social media en leest elke zondagochtend heel trouw mijn blog. Meer en meer heeft ze daardoor het gevoel gekregen dat voeding haar misschien ook wel kan helpen. Ik denk dat ze daar gelijk in heeft, dus dat zeg ik haar ook. 

Maar dan blijkt er nog een groter probleem te zijn.

Ze denkt namelijk ook dat ik gelijk heb, maar ze kan er maar niet toe komen om ermee aan de slag te gaan. Ze is bang dat het moeilijk zal zijn. Dat het veel werk is. Dat haar voeding volledig anders moet. Dat ze nooit meer haar lievelingseten mag eten. Ze is bang dat ze dat niet zal kunnen en het daarom niet zal volhouden. Dit soort twijfels houden haar tegen om in actie te komen; om te gaan doen wat nodig is om zich beter te voelen.

Ik snap die twijfels wel. Maar wat nu als ze niet waar zijn?

Dus ik vraag haar:

Wat nu als je voeding aanpassen niet iets is dat je rigoureus ineens doet? Wat nu als je niet ineens alles overboord hoeft te gooien? Niet plots alles anders hoeft te doen? Wat nu als je de weg van geleidelijkheid kunt kiezen? In stapjes die bij jou en jouw leven passen? Zodat je kalm aan kunt groeien in een nieuw patroon; een voedingspatroon dat veel beter bij jou past? En waarbij je ook prima een keertje kunt ‘zondigen’, gewoon omdat je daar helemaal niks van krijgt?

Zou het dan wel haalbaar zijn? Zou je het dan wel kunnen? Ik zie haar gezicht opklaren. “Ja, dan zou ik het wel kunnen.” Zullen we dat dan eens samen gaan doen, vraag ik haar. Waarop zij volmondig ja zei.

Hoe is dit voor jou? Welke twijfel houdt jou tegen om met je voeding aan de slag te gaan en wat heb jij nodig om die stap wel te zetten? Wil je dat hieronder met mij delen?

Disclaimer: De inhoud van deze blogpost geeft mijn persoonlijke visie op een gezonde leefstijl weer en is uitdrukkelijk niet bedoeld als individueel advies aan jou als lezer noch als vervanging van begeleiding door een therapeut of arts. Het veranderen van je voedingspatroon of leefstijl vraagt namelijk om deskundige begeleiding, zeker als je gezondheidsklachten hebt of in verwachting bent. Neem bij gezondheidsklachten of zwangerschap daarom altijd contact op met je huisarts en/of vind een deskundig therapeut, arts of diëtist om je te begeleiden bij veranderingen in je eetpatroon. De lezer wordt ook gewezen op de van toepassing zijnde algemene disclaimer die hier te lezen is.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *